ویرا - یهودیان ایرانی

پادشاهان دوم – فصل چهار

اینک زنی که همسر یکی از فرزندان پیامبران ایسرائل می بود (بیوه عوبدیا) ، نزد الیشاع ناوی زاری کرده و گفت:"خادم تو- شوهر من فوت كرده  و تو ای آقای من آگاهی که خادمت – شوهر من همچون خودت حد-ا ترس بود، اما بستانکاری نزد من آمده تا دو فرزند پسر مرا به جای وامش در بندگی خود ببرد."

الیشاع به وی گفت:"چه یاری از دست من برای تو ساخته است؟ به من بگو در خانه ات چه داری؟" آن زن به الیشاع گفت :"من – کنیز تو چیزی در خانه ام ندارم، مگر ظرفی روغن."

الیشاع گفت:"برو و ظرفهایی از تمام همسایگان خود (وام) گرفته، بیندیش که ظروف تهی بوده و شمارشان کم نباشد."

به خانه ات رفته، در خانه را برخود و فرزندانت ببند، تا معجزه ای که برایتان روی میدهد، نهفته و از دید و آگاهی دیگران پوشیده باشد. سپس از ظرف روغنی که در خانه ات داری ، درون ظرفهای دیگر بریز، آنها را انباشته ، کنار بگذار.

آن زن وی را ترک کرده ، پس از گرفتن ظرفها، در خانه اش را روی خود و فرزندانش بست.

سپس پسرانش، آن ظرفها را نزد مادر آورده، وی از ظرف روغن خویش در آنها روغن می ریخت .

وقتی همه ظروف به گونه شگفتی پر شدند، به پسرش گفت:"باز هم برایم ظرف دیگری بیاور." پسرش گفت:"ظروف دیگری وجود ندارد."

در این لحظه با گفتن این واژه ها، پدیده معجزه آسای روغن ایستاد.

آن زن نزد الیشاع آمده، آنچه رخ داده بود تعریف کرد. وی آمده، آنچه رخ داده بود تعریف کرد.الیشاع گفت: "هم اکنون برو و این روغنها را فروخته، و از فروش آن، نخست بدهی‏ات را پرداخته ، تو و فرزندانت با مانده آن زندگی کنید." (برابر آیین يیسرائل ، در همه موارد و حتی تنگدستی ، تصفیه بدهکاری بر رفع نیازهای زندگانی، برتر است.

روزی الیشاع ناوی هنگام سفر به شونم (شهری در يیسرائل) رسید.

آنجا بانویی از بزرگان شهر از الیشاع درخواست لحظه ای درنگ کرد تا در خانه وی خوراکی بخورد. و پس از آن نیز، الیشاع هنگام گذر از شهر برای خوردن غذا در آن محل می ایستاد.

آن زن روزی به شوهرش گفت:

"اینک می پندارم این مرد مسافر که پیاپی از این راه می گذرد ، مرد مقدس خدا است.

بیا تا برای وی اتاق کوچکی بر پشت بام ساخته، تخت، میز و چراغی فراهم سازیم تا هنگام گذر، جایگاه ویژه ای برای فرود داشته باشد.

روزی الیشاع در سفر به آن مکان رسیده، برای لحظه ای آرامش به اتاق روی پشت بام رفت.

12-الیشاع، خادم و دستیار خود،گحازی را چنین گفت:

"این شونمیت(بانوی شهر شونم) را نداده. هنگامی که خادم، آن زن را آواز داد، آن زن نزد وی رسید.

و سپس الیشاع به خادمش گفت:"به این بانو بگو: تو اینک ، بسیار برای ما به سختی افتاده ای . از ما چه کاری برای تو در برابر این محبتها بر می آید؟ آیا خواسته ات این است که از سوی تو پیغامی برای پادشاه یا فرمانده سپاه برده شود؟" (الیشاع برای احترام و روحانیت خودش، از سخن رودررو با وی پرهیز میکرد. وی پاسخ داد: "در میان همنوعانم به آسودگی و امنیت ساکن هستم و نیازی به یاری پادشاه و اطرافیانش ندارم و  از حضور وی در آمد.

الیشاع گفت :"پس برای او چه کاری می توان انجام داد؟" و گحازی – خادمش پاسخ داد:

"ای آقای من ، این زن ، فرزند پسری ندارد و شوهرش سالخورده است.

الیشاع گفت: "بار دیگر او را ندا کن." پس وی را آواز داد و او در پیشگاه الیشاع ایستاد.

الیشاع گفت:"سال آینده در این فصل و این روز ، دارای پسری خواهی شد." و (آن زن) گفت: "خیر، ای آقای من، ای پیامبر حد-ا به بنده کنیزت راست بگو."

(این آیه ، همانند بشارت به اوراهام و سارا)

اما آن زن باردار شده و در همان فصل سال بعد پسری به دنیا آورد، چنانکه الیشاع به آن گفته بود.

هنگامی که آن پسر بالنده شد، روزی شد که نزد پدرش که در کشتزار میان کشاورزان به درو خرمن مشغول بود ، رفت.

ناگاه به پدرش چنین گفت:"سرم! سرم بسیار درد میکند."

خادم پس از آن ، فرزند را به مادرش رسانید . او تا ظهر آن روز در آغوش و بر زانوهای مادرش بود و در همان حال درگذشت.

آن زن بر بام رفته و پیکر کودک را بر بستر مرد حد-ا نهاده، در را بست و از اتاق بیرون رفت.

22-سپس برادر شوهرش پیام فرستاد و گفت:"برای من خادمی و حماری بفرست تا بتوانم نزد مرد حد-ا الیشاع رفته و بازگردم.

شوهرش گفت:"چرا امروز می خواهی نزد او بروی؟ هم اکنون نه آغاز ماه جدید است و نه شبات!"

زن گفت: "برای خیر و خوبی خواهد بود."

(مردم آن دوره بیشتر در روش حودش یا شبات به دیدار پیامبران می رفتند.)

رویداد چنین پایان می یابد که الیشاع پس از آگاهی از آن، بر بالین کودک در گذشته رفته و به یاری نیروی شگفت انگیز روحانی اش با معجزه الهی ، روح زندگی را در پیکر بی جان طفل می دمد.

آن زن پس از بازیافتن معجزه آسای فرزند خود، بر پای الیشاع افتاده، خد-اوند قادر مطلق را سپاس و ستایش میگوید.